Οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και ο συνωστισμός σε προσφυγικά στρατόπεδα, καθώς και η πρακτική της μαζικής κράτησης των ανθρώπων που μεταναστεύουν, είναι καταστάσεις που επηρεάζουν ιδιαίτερα τα ευάλωτα άτομα και αποτελούν το πλέον πρόσφορο έδαφος για τη ανάπτυξη της βίας –και ιδίως της βίας κατά των γυναικών (cis και trans), των διαφυλικών, των μη δυαδικών και των άφυλων ατόμων (γυναίκες* ή FLINTA - Female, Lesbian, Intersex, Trans and Agender). Χωρίς επαρκή ιατρική περίθαλψη, κατάλληλη στέγαση και γενική υποστήριξη, οι επιζώντες-α-ώσες σεξουαλικής και έμφυλης βίας (SGBV) είναι εντελώς μόνοι-α-ες τους.
Στα προσφυγικά στρατόπεδα δεν διασφαλίζεται η προστασία τους. Δεν υφίστανται μηχανισμοί και διαδικασίες προστασίας, ακόμη και για περιπτώσεις θυμάτων βίας. Οι επιζώντες-α-ώσες σεξουαλικής και έμφυλης βίας –ανεξάρτητα από το αν η άσκηση βίας συνέβη στη χώρα καταγωγής, κατά τη φυγή ή μετά την άφιξή στην Ελλάδα – αφήνονται χωρίς προστασία, χωρίς ιατρική περίθαλψη, αλλά και χωρίς ψυχολογική και νομική υποστήριξη. Η έλλειψη καταφυγίων, οι κοινόχρηστες εγκαταστάσεις υγιεινής, η έλλειψη ιδιωτικότητας και δυνατότητας κλειδώματος των δωματίων, όπως και ο γενικός συνωστισμός, και βεβαίως η έλλειψη ενημερωμένου και ευαισθητοποιημένου προσωπικού ασφαλείας και παρουσίας κοινωνικών λειτουργών, οδηγούν σε κατάσταση ανασφάλειας και κινδύνου για τα άτομα FLINTA – και ιδιαίτερα για όσα ταξιδεύουν μόνα τους.
Οι συνθήκες διαβίωσης στα προσφυγικά στρατόπεδα προστίθενται και επενεργούν στα αισθήματα αδυναμίας και απελπισίας και, με δεδομένο ότι πολλοί από τους ανθρώπους που μεταναστεύουν είναι ψυχικά τραυματισμένοι, οδηγούμαστε στην αύξηση της βίας και των επιθέσεων κατά ευάλωτων (και ιδιαίτερα FLINTA) ατόμων.
