Ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ δημιουργεί έναν πανευρωπαϊκό μηχανισμό μετεγκατάστασης που ρυθμίζει ποιό κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για τη διαδικασία ασύλου σε κάθε ατομική περίπτωση. Βασική πρόνοια του μηχανισμού είναι η προστασία της οικογενειακής ζωής και του ύψιστου συμφέροντος του παιδιού. Ο Κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙΙ αναγνωρίζει ένα μεγάλο εύρος ατομικών δικαιωμάτων στους-στις αιτούντες-ούσες άσυλο που προσπαθούν να επανενωθούν με μέλη των οικογενειών τους.
Ωστόσο, οι εθνικές υπηρεσίες ασύλου, που είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή του μηχανισμού μετεγκατάστασης, σε πολλές περιπτώσεις δεν συμμορφώνονται προς τους νομικούς κανόνες που προβλέπει ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ. Πολλά κράτη μέλη, ανάμεσά τους και η Γερμανία, έχουν την τάση να απορρίπτουν τα αιτήματα ανάληψης της ευθύνης υποθέσεων από την Ελλάδα, στερώντας το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης από μεγάλο αριθμό αιτούντων-ουσών άσυλο. Οι απορρίψεις παραβιάζουν σε πολλές περιπτώσεις τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙΙ ή στερούνται αιτιολόγησης.
Από την πλευρά μας προσβάλλουμε τέτοιες καταχρηστικές πρακτικές. Καθώς εμπλεκόμαστε σε διεθνικές διοικητικές διαδικασίες έχουμε αναπτύξει μια διεθνική προσέγγιση: τα γραφεία μας στην Αθήνα και το Βερολίνο αναλαμβάνουν από κοινού τις υποθέσεις οικογενειακής επανένωσης.
Το έργο μας περιλαμβάνει την παροχή δωρεάν νομικής συνδρομής καθ’ όλη τη διαδικασία, την εκπροσώπηση των εντολέων μας και των μελών των οικογενειών τους ενώπιον των εθνικών αρχών, καθώς και την προσφυγή κατά των καταχρηστικών απορρίψεων ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων.
